Gülümse Kaderine..

Dün hayal kırıklığı ile geçen günümün ardından bugün bunalıma sürüklendim biraz.Şimdi ne olacaktı peki?

Zeynep'in okulu başladı.Bu sene haftanın beş günü okula gidecek.Bu sabah okula gitmek için onu giydirir iken şöyle bir baktım ve içimden geçen şu oldu: “Beş gün...Sabah götürüp akşam üstü alacağım.Eve gelince akşam yemeği hazırlıkları olacak.Akşam yemeği ye, kitap oku ve yatış saati..Allah'ım zaman kalmayacak mı koklaşmaya ? Çok özleyeceğim galiba..”

Her anne çocuğuna sağlayabileceği en iyi imkanı sağlamak ister.Ben de öyleyim.Zeynep Ezgi için beş günlük okul programının dikkat eksikliğine iyi geleceğini düşünerek okuluna götürdüm.Dün verilen bu ayın zarfı geldi aklıma.Beş gün çocuğunu okula göndermenin de bir bedeli var tabii...Çalışmayınca kara kara düşünebiliyor insan bazen..

Bir de doktor işi var.Bugün 184'ü aradım.Eşimin tabiri ile “kimi kime şikayet ediyorsun ki? ” dedim.Telefon hattında ki bey ile biraz tartıştık.Uzun bir konuşmadan sonra en sonunda dedim : “Yani siz benim şikayetimi almıyor musunuz şimdi? Bizim sistem böyle işine gelirse doktorumuz bu şekilde tedavi uygun görmüş.Her doktorun yoğurt yiyişi farklıdır burada bir sıkıntı yok mu diyorsunuz?”. Böyle deyince el mahkum aldı şikayetimi ama yine de gerçekten aldığından emin değilim...

Artık özel kliniklere bakacağız başka çaresi yok dedik ve üç anne (Zeynep Ezgi'nin okul arkadaşlarından Eren ve Doruk'un annelerine sevgiler) kafa kafaya verip araştırmaya başladık.Doktor ismi buluyoruz telefon edip bilgi alıyoruz.Derken şuan için iki doktorda karar kıldık.İkisinden birini seçeceğiz artık el mahkum..

Böyle dört bir taraftan sarılmış hissederken Zeynep Ezgiyi alma saati geldi.Eve geldik, yemek yedik, banyo yaptık, kitaplar okuduk ve yattık.İşte bu kadar dedim aynen düşündüğüm gibi..

Baktım bu melankoli hali sürüyor,taktım kulaklığı, açtım müziğin sesini..Çok iyi geldi vallahi. Bir doz daha ayar yapılması lazımdı ki saat on ikiyi vurduğunda geldi:) Sağlıklı ve hayattayız...Hayat çok kıymetli.Gülümse dedi ilham perisi ;)

Beni seven bir eş, deli gibi aşk yaşadığım bir pıtırcık, beni düşünen arkadaşlarım, ailem varken, sağlık,neşe varken Betül gülümse kaderine...

Not: Depresyona girmesini bildiğim gibi çıkmasını da bilirim evelallah :)